Skip to main content
Home » Układ trawienny » Samokontrola – jak być świadomym diabetykiem?
cukrzyca

Samokontrola – jak być świadomym diabetykiem?

samokontrola diabetyk
samokontrola diabetyk
samokontrola

Anna Śliwińska

Prezes Zarządu Głównego Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków

Osoby z cukrzycą, niezależnie od jej typu muszą być stale zdyscyplinowane. Już nawet z pozoru drobne potknięcia w kontroli cukrzycy mogą doprowadzić do poważnych konsekwencji. Jak zatem dążyć do prawidłowej samokontroli?

Czym jest samokontrola diabetyka i jaką odgrywa rolę?

Samokontrola odgrywa podstawową rolę w procesie leczenia osoby z cukrzycą. Bez monitorowania poziomu cukru we krwi ciężko jest w ogóle mówić o prawidłowym leczeniu. Niełatwo jest je ustalić i wdrożyć odpowiednią terapię. Zastosowane leczenie w danym momencie zależy od wyniku samokontroli. Wszystkie decyzje terapeutyczne, jakie podejmuje pacjent, są zależne od wyników jego obserwacji parametrów związanych z cukrzycą. Przykładowo, samokontrola cukru jest potrzebna choremu do tego, by podjąć decyzje związane z aktywnością fizyczną, wielkością i rodzajem posiłku, czy może pozwolić sobie na dany produkt. W przypadku osób, które modyfikują dawki leków, np. dawki insuliny również ważne jest to, by wiedzieć, jaki jest poziom cukru i móc je dopasować. Samokontrola jest kluczowa nawet po to, by wiedzieć, czy pacjent może iść spokojnie spać, by podczas snu nie doszło do poważnej hipoglikemii itp.

Jak wyrobić sobie odpowiednie nawyki?

Jest to kwestia odpowiedniej edukacji. Pacjent musi być wyedukowany i mieć konkretne informacje na temat swojego przypadku, bo przecież typy tej choroby znacznie się od siebie różnią. Powinien on wiedzieć, kiedy i w jakich okolicznościach mierzyć sobie cukier, a także umieć wyciągać z tych pomiarów wnioski. Pacjent powinien posiadać również wiedzę, w jaki sposób dokonywać samokontroli. Gdy np. dochodzi do nakłuwania palca, to musi on wiedzieć, że należy mieć czyste ręce, lecz nie przemyte spirytusem. W tym celu powinno się umyć dłonie wodą z mydłem, ponieważ spirytus i inne preparaty zawierające alkohol mogą zafałszować wynik. Chory powinien także pamiętać, by nie wyciskać nadmiernie krwi z palca, ponieważ wtedy można wycisnąć także inne płyny. Gdy jesteśmy chorzy, po prostu musimy wyrobić sobie odpowiednie nawyki, zwłaszcza w przypadku choroby, która będzie nam towarzyszyła do końca życia.

Do jakich powikłań może doprowadzić brak samokontroli ze strony pacjenta diabetologicznego?

Przede wszystkim pacjent zaprzestając samokontroli, nie wie, czy jego cukrzyca jest ustabilizowana i czy nie wymknie się ona spod kontroli. Jeśli nie będzie dysponował wynikami bieżącymi, może się okazać, że po pewnym czasie pojawią się u niego ciężkie powikłania. Może to być zawał serca, udar mózgu, zespół stopy cukrzycowej itd. To wszystko może być wynikiem niekontrolowanej cukrzycy.

Czy zauważa się różnice w samokontroli u osób w podeszłym wieku, a u osób w średnim wieku?

Wszystko jest zależne od urządzenia, jakimi dysponują pacjenci. Wiemy, że dzieci i młodzież mają dostęp do najnowocześniejszych rozwiązań dzięki refundacji. Mamy nadzieję, że także starsi pacjenci będą mieli okazję dzięki nim się leczyć w ramach dofinansowania. Osoby starsze z racji długoletniego leczenia się na cukrzycę mogą niekiedy mieć nieaktualną wiedzę. Dlatego też seniorzy, którzy od lat żyją z cukrzycą, powinni być na bieżąco z nowymi doniesieniami, i kwestiami związanymi z samokontrolą. Zdarza się, że mają oni nieprawidłowe nawyki, tak jak już wcześniej wspominałam, np. polegające na przemywaniu palca przed nakłuciem wacikiem ze spirytusem. Jednak w dobie szerokiego dostępu do informacji takich przypadków jest na szczęście coraz mniej.

Next article
Home » Układ trawienny » Samokontrola – jak być świadomym diabetykiem?
serce i krew

Nawet milion Polaków z cukrzycą może nadal być niezdiagnozowanych

Diagnostyka w kierunku cukrzycy jest bardzo tania i niezmiernie prosta, a jednak nadal 0,5-1 mln Polaków z tym schorzeniem pozostaje niezdiagnozowanych. To zaś ogranicza możliwości leczenia i zapobiegania komplikacjom. Jaka jest wykrywalność cukrzycy?

Anna Śliwińska

Prezes Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków, zajmuje się bezpośrednią pracą z osobami chorymi na cukrzycę, propagowaniem świadomości tej choroby w społeczeństwie i zabieganiem o jak najlepsze warunki leczenia diabetyków

Jakie są największe wyzwania w państwowym systemie ochrony zdrowia dotyczące chorób diabetologicznych?

Dużym wyzwaniem jest ogromna liczba pacjentów – w Polsce cukrzyca dotyczy ok. 3 mln osób. Tendencja jest wzrostowa, a biorąc pod uwagę fakt, że cukrzycą czy stanem przedcukrzycowym zagrożonych jest dalsze 5 mln Polaków, to widzimy, że ten problem będzie się intensyfikował. Drugie wyzwanie, z którym musimy się mierzyć, to zbyt późna diagnoza lub jej brak. Szacujemy, że 0,5-1 mln osób z cukrzycą nadal jest niezdiagnozowanych, co oczywiście ogranicza możliwości leczenia i zapobiegania powikłaniom. Wykrywalność cukrzycy jest bardzo tania i niezmiernie prosta – wystarczy pobrać krew na czczo, co jest badaniem powszechnym i niemal bezkosztowym. Natomiast wciąż pokutuje niewielka świadomość społeczna związana z ryzykiem cukrzycy i wiele osób po prostu nie chce się badać, bo boi się diagnozy. Dlatego zdarzają się przypadki, że dopiero zawał serca lub udar mózgu jest tym momentem, kiedy chory przyjmuje informację o chorobie i zaczyna leczenie. Utrudnieniem na ścieżce poprawnej diagnozy jest też niedostateczna wiedza lekarzy rodzinnych, którzy czasem nie potrafią prawidłowo zidentyfikować pacjentów z grupy ryzyka. Trzeci obszar, w którym widzimy przestrzeń do poprawy opieki diabetologicznej związany jest z systemem refundacji leków. Sytuacja jest znacznie lepsza niż kiedyś, ale nadal liczymy, że resort zdrowia rozszerzy zakres refundacji.

A największe potrzeby indywidualne pacjentów z chorobami diabetologicznymi?

Jak w większości chorób przewlekłych, tak i u nas problemem są kolejki do lekarzy. Niestety diabetologów dostępnych w państwowej służbie zdrowia ubywa, bo prowadzenie poradni w naszym systemie staje się nieopłacalne i część specjalistów przechodzi do prywatnych placówek, na które wielu chorych nie stać. Liczymy też na wspomniane już rozszerzenie refundacji leków – te najbardziej nowoczesne leki i technologie dostępne są w Polsce tylko dla wąskich grup pacjentów. Tu barierą są oczywiście kwestie finansowe, bo refundacja leków dla chorych na wszystkie typy cukrzycy byłaby niezwykle kosztowna. Natomiast to i tak byłyby niższe wydatki niż w przypadku leczenia ciężkich powikłań, więc jako Polskie Stowarzyszenie Diabetyków przekonujemy ministerstwo, że rozszerzenie zakresu refundacji to nie koszt, tylko inwestycja. W przypadku cukrzycy typu 1 z dumą można powiedzieć, że jesteśmy światowym wzorem, jeśli chodzi o leczenie dzieci. Do poprawy nadal jest sporo obszarów w przypadku dorosłych z cukrzycą typu 1 oraz diagnostyki i leczenia cukrzycy typu 2.

Jak wygląda profilaktyka chorób diabetologicznych?

Około 10 proc. wszystkich zachorowań w Polsce to cukrzyca typu 1 i jest to choroba, której nie da się zapobiegać. Lekarze i naukowcy wciąż nie wiedzą, co dokładnie wywołuje tą chorobę. Zdecydowana większość przypadków, bo ok. 90 proc., to cukrzyca typu 2. Aby zminimalizować ryzyko zachorowania należy prowadzić zdrowy tryb życia, zdrowo się odżywiać, być aktywnym fizycznie i nie dopuszczać do nadwagi czy zwłaszcza otyłości. Częściowo cukrzyca typu 2 ma jednak podłoże genetyczne, niezależne od trybu życia. Cukrzyca jest nadal chorobą nieuleczalną, przewlekłą, której odpowiednie leczenie zapobiega powikłaniom, ale nie prowadzi do całkowitego wyleczenia.

Next article