Skip to main content
Home » Skóra » Swędzący problem – atopowe zapalenie skóry
skóra

Swędzący problem – atopowe zapalenie skóry

drapiąca się po szyi kobieta
drapiąca się po szyi kobieta

Atopowe zapalenie skóry (AZS) to bardzo powszechnie występujący problem, który może pojawiać się nawet u bardzo małych dzieci. Mimo tego, że lekarze często spotykają się z AZS, diagnoza tego schorzenia wcale nie jest prosta z uwagi na to, że wiele chorób alergicznych przebiega z takimi samymi objawami. Objawy atopowego zapalenia skóry nie są swoiste, u pacjentów może pojawiać się suchość skóry, podrażnienia, świąd.

AZS jest chorobą przewlekłą i w zależności od jej cyklu chory może obserwować różne jej nasilenie. W niektórych przypadkach może nawet dojść do całkowitego wyciszenia objawów, nie oznacza to jednak, że udało nam się całkowicie pozbyć schorzenia, zazwyczaj po jakimś czasie objawy i tak nawracają.

Ważne jest nie tylko leczenie, ale także pielęgnacja

Ze względu na to, że skóra atopowa znacznie różni się od skóry osób zdrowych, wymaga ona szczególnej pielęgnacji. Zaburzenia w jej budowie sprawiają, że traci ona nawet 5 razy więcej wody niż skóra zdrowa. W skórze atopowej nieszczelny płaszcz wodnotłuszczowy, który stanowi zewnętrzną barierę ochronną, umożliwia wnikanie wewnątrz substancji drażniących i nadmierne odparowywanie wody. W ten sposób skóra bardzo szybko traci nawilżenie i dużo łatwiej ulega podrażnieniom.

Podstawowym elementem terapii atopowej skóry jest jej konsekwentna pielęgnacja. Nawet w momencie wyciszenia choroby należy pamiętać o nawilżaniu skóry i utrzymywaniu prawidłowego poziomu jej nawodnienia. Ze względu na to, że atopowe zapalenie skóry powoduje uciążliwe swędzenie, które szczególnie w godzinach nocnych i wieczornych może się nasilać, pacjenci powinni pamiętać o stosowaniu środków, które pomagają je złagodzić i dają ukojenie podrażnionej skórze. Nasilone objawy AZS trwające długo prowadzą często do rozdrażnienia, problemów ze snem oraz do powstawania uszkodzenia skóry spowodowanego drapaniem swędzących zmian.

Niestety w przebiegu nasilonych zmian sama pielęgnacja i nawilżanie skóry często nie wystarcza, dlatego pacjenci powinni zwrócić się do lekarza specjalisty – w przypadku osób dorosłych do dermatologa, a w przypadku dzieci do pediatry, i rozpocząć terapię lekową. Nie ma jednego leku na AZS, który pomógłby wszystkim chorym cierpiącym z powodu tego schorzenia. Dlatego najczęściej stosuje się preparaty, których zadaniem jest zmniejszenie dokuczliwych objawów. U niektórych chorych pozytywne rezultaty daje również fototerapia. Bardzo ważnym elementem procesu leczenia jest także dieta eliminująca alergeny, a także wykluczenie ich ze środowiska osoby chorej. W ciężkich przypadkach choroby stosuje się kortykosteroidy, leki immunosupresyjne oraz antyhistaminowe.

Konsekwencje AZS

Atopowe zapalenie skóry jest chorobą uciążliwą dla pacjenta, ciągły świąd utrudnia normalne funkcjonowanie, zaburza sen oraz powoduje powstawanie uszkodzeń skóry, które nieleczone i nieodpowiednio zabezpieczone mogą stanowić zagrożenie dla chorego. W celu zabezpieczenia i leczenia uszkodzeń skóry należy stosować specjalistyczne preparaty likwidujące miejscowe nadkażenia oraz działające profilaktycznie w zmniejszeniu ilości mikroorganizmów na skórze.

W przypadku rozwoju infekcji miejscowej należy używać leku, który wykazuje potwierdzone działanie antybakteryjne i grzybobójcze. Rekomendowaną przez specjalistów substancją są leki zawierające octenidyny oraz fenoksyetanol. W ostrym rzucie AZS należy koniecznie używać płynu antybakteryjnego do mycia ciała z zawartością octenidyny na bazie alantoiny bez środków zapachowych i barwników, które mogą dodatkowo podrażniać chorą skórę.

Next article
Home » Skóra » Swędzący problem – atopowe zapalenie skóry
Skóra

Jakie są różnice między łuszczycą a AZS?

Prof. dr hab. n. med. Joanna Narbutt

Kierownik Kliniki Dermatologii, Dermatologii Dziecięcej i Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, Konsultant Krajowy w zakresie dermatologii i wenerologii

Obie choroby są przewlekłe, genetycznie uwarunkowane i nieuleczalne. Ważne jest, że brak ich kontroli w istotny sposób pogarsza jakość życia pacjentów. Zarówno łuszczyca, jak i atopowe zapalenie skóry (AZS) należą do chorób immunologicznych o podłożu genetycznym. Jakie są objawy tych schorzeń?

Jako że są to dwie, odmienne jednostki chorobowe, to w większości mają też różne objawy. Charakterystycznym objawem AZS jest silny świąd. Ponadto dominuje w nim sucha skóra i zmiany chorobowe najczęściej zlokalizowane są u małych dzieci na policzkach, a u starszych – w zgięciach łokciowych, podkolanowych, a niekiedy dochodzi do zajęcia całej skóry. Dodatkowo skóra może się łuszczyć i pojawiać na niej rumień. Z kolei w łuszczycy u pacjenta pojawiają się tarczki łuszczycowe, czyli ogniska rumieniowe, pokryte srebrzystą łuską. Występują one na skórze owłosionej głowy, łokciach, kolanach, w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, ale tak jak w AZS, zdarzają się przypadki, gdy zmiany pokrywają znaczną, niekiedy całą powierzchnię skóry.

Jakie są różnice między AZS a łuszczycą?

Przede wszystkim schorzenia te mają inne objawy, chociaż i w jednym, i w drugim dotyczą one skóry. Największą różnicą jest jednak intensywność świądu – w łuszczycy jest on lekki, natomiast w AZS jest bardzo uciążliwy. Ponadto atopowe zapalenie skóry dotyczy głównie dzieci i w większości przypadków rozwija się do 5. roku życia, a łuszczyca najczęściej dotyka młodych dorosłych, czyli osoby od 18 do 30. roku życia.

W większości przypadków wystarczające jest włączenie leczenia miejscowego. Jak wygląda leczenie zachowawcze w walce z tymi schorzeniami? Jakich produktów powinno się używać?

Leczenie w tych schorzeniach dobiera się w zależności od zmian chorobowych. Przy czym nawet 70-80 proc. wszystkich przypadków zachorowań na AZS i łuszczycę ma postać łagodną i wymaga jedynie leczenia miejscowego. W łuszczycy leczenia zachowawczego jako takiego nie ma, jednak uważa się, że do pewnego stopnia jesteśmy w stanie modyfikować styl życia pacjenta i dzięki temu uzyskać poprawę. Chodzi m.in. o zdrową, zbilansowaną dietę, regularną aktywność fizyczną oraz unikanie stresu – wydaje się, że łuszczyca ma wtedy łagodniejszy przebieg. Z kolei w AZS ze względu na to, że przyczyna jest genetyczna, to postępowaniem bazowym i profilaktyką jest regularne stosowanie preparatów emolientowych, które natłuszczają i nawilżają skórę, dzięki czemu hamują suchość skóry i świąd.

Next article