Pamiętajmy o suplementacji magnezu

Dr n. med. Magdalena Cubała-Kucharska

Prekursorka w szerzeniu wiedzy o osi jelitowo-mózgowej, międzynarodowy ekspert, autorka ebooków, szkoleń na temat zdrowia oraz książek w tym bestselleru „Jelitowa rewolucja”. Założycielka Instytut Arcana.

Magnez to minerał o kolosalnym znaczeniu dla działania układu nerwowego. Jak się okazuje, sprawdza się też m.in. w zapobieganiu osteoporozie. Czym kierować się, suplementując magnez?

Jaką rolę w organizmie odgrywa magnez i jakie jest zapotrzebowanie dla osób prowadzących aktywny tryb życia?

To minerał, od którego zależy ponad 600 szlaków enzymatycznych. Ma on znaczenie przede wszystkim dla funkcji nerwowo-mięśniowych. Bierze też udział w syntezie materiału genetycznego i białek, ma wpływ na metabolizm glukozy i wykazuje znaczenie w zapobieganiu osteoporozie Podstawowe zapotrzebowanie na magnez to około 350 mg dla mężczyzn i około 265 dla kobiet. Najnowsze wytyczne mówią jednak odpowiednio o 420 mg i 320 mg.

Jakie są objawy niedoboru magnezu?

Pierwszym takim objawem są niepożądane skurcze ciała, które mogą się różnie manifestować. Czasem będą to np. bolesne skurcze łydek, a niekiedy może to być nawet tężyczka, czyli mimowolne drgania twarzy czy rąk. Jedynym sposobem leczenia jest suplementacja magnezu w wysokich dawkach. Co ciekawe, niedobór magnezu objawiać się może także przez wzrost ciśnienia krwi, stąd bardzo przy nadciśnieniu trzeba kontrolować wysycenie tym pierwiastkiem. Warto też wspomnieć, że magnez niestety bardzo łatwo się wypłukuje z organizmu. Tracimy go zwłaszcza podczas stresu, ale i wskutek przyjmowania kofeiny.

Jakie są najlepsze praktyki dotyczące przyjmowania magnezu, aby maksymalizować jego korzyści zdrowotne?

Przede wszystkim trzeba być świadomym tego, że magnez występuje w różnych formach. Najlepiej przyswajalne są te, w których jest on związkiem chelatowym, związanym z aminokwasem lub organicznym, np. cytrynian magnezu. Z kolei tlenek czy siarczan magnezu nie wchłania się w ogóle, za to powoduje przeczyszczenie. Magnez łatwiej się przyswaja z witaminą B6, warto więc przyjmować je razem. Jeśli stosujemy go w celu zapobiegania osteoporozie, to zażywajmy go razem z wapniem. Stosunek wapnia do magnezu powinien wynosić 2:1.

Kto powinien zaszczepić się przeciwko HPV?

Ida Karpińska

Prezes oraz Rzecznik prasowy organizacji Kwiat Kobiecości

Pewnego dnia, kiedy jechałam na akcję edukacyjną, zadzwoniła do mnie moja mama. Powiedziała mi, że gdyby kilkanaście lat temu była taka możliwość, aby mogła zaszczepić mnie przeciwko HPV, który spowodował u mnie raka szyjki macicy, to oddałaby każde pieniądze za to, bym była zdrowa i abyśmy nie musiały przez to wszystko przechodzić.

Jak dowiedziała się pani o tym, że choruje pani na raka szyjki macicy? Czy przed postawieniem diagnozy badała się pani regularnie, wykonywała badania cytologiczne?

Jestem kobietą, która przywiązuje ogromną wagę do swojego stanu zdrowia i tak było od zawsze. Regularnie wykonywałam badania krwi, chodziłam na kontrolne wizyty do ginekologa i każdego roku robiłam badanie cytologiczne. I właśnie dzięki temu, że nie zapomniałam o tym badaniu, udało się u mnie rozpoznać nowotwór w stadium, w którym jego wyleczenie było możliwe. O chorobie dowiedziałam się, gdy miałam trzydzieści parę lat. Przeprowadziliśmy się z mężem z Trójmiasta do Warszawy, zmieniłam pracę, staraliśmy się o powiększenie rodziny – to miał być nowy start. Jak co roku wybrałam się na badania do ginekologa. Po kilku dniach zadzwoniła pani z przychodni i poprosiła, abym osobiście odebrała wynik. Jadąc do gabinetu nawet przez myśl nie przeszło mi, że może być coś nie tak. Choroba nowotworowa bardzo mnie zaskoczyła. Kazała mi odłożyć wszystkie plany i marzenia – musiałam zająć się sobą i swoim zdrowiem.

Czy przed tym jak zachorowała pani na raka szyjki macicy słyszała pani o HPV? Co pani czuła, gdy dowiedziała się pani, że choroba była wywołana zakażeniem tym wirusem?

W czasach, kiedy zachorowałam na raka szyjki macicy niewiele jeszcze mówiło się o profilaktyce. HPV, wirus brodawczaka ludzkiego. Takie pojęcia nie przewijały się w gazetach czy programach telewizyjnych. Nikt też nie mówił o szczepieniach. Dlatego po zakończeniu leczenia zaczęłam mówić głośno o raku szyjki macicy, edukować kobiety, namawiać je, by i one wykonały badanie cytologiczna i zaszczepiły się przeciwko HPV.

Jak wyglądało u pani leczenie? Czy podczas terapii miała pani „gorsze dni”, obawy, że może pani nie udać się pokonać choroby?

Leczenie choroby nowotworowej jest bardzo trudne. Chyba nikt nie jest przygotowany na tak ciężkie przeżycia, które temu towarzyszą. Ja również nie byłam gotowa na poważną operację, chemioterapię czy radioterapię. Potrzebowałam czasu, aby poukładać sobie w głowie tą sytuację, ale pomogło mi moje pozytywne podejście do życia. W momencie, kiedy kobieta po chemioterapii wymiotuje, traci włosy, które są przecież częścią jej wizerunku, jest jej naprawdę ciężko. Potrzebuje wsparcia najbliższych osób, ale także ogromnej siły i determinacji. W trudnych chwilach bardzo pomogła mi moja rodzina, przyjaciele, a także rozmowy z pacjentami na oddziałach onkologicznych – to przede wszystkim chorzy na nowotwór pokazywali mi, że tą chorobę naprawdę można pokonać.

Czy dziś, kiedy udało się pani pokonać nowotwór, rozmawia pani z innymi kobietami o swojej chorobie, opowiada im swoją historię, przypomina o wykonywaniu profilaktycznej cytologii? Czy sugeruje pani mamom, aby rozważyły zaszczepienie swoich dzieci przeciwko HPV?

W Kwiecie Kobiecości od lat prowadzimy programy edukacyjne skierowane do młodych kobiet, w których przypominamy, aby od momentu rozpoczęcia życia seksualnego chodziły do ginekologa i wykonywały badanie cytologiczne. Informujemy je także jak ważne jest szczepienie przeciwko HPV – szczególnie u młodych dziewczyn. Niewiele osób wie, ale szczepienia przeciwko HPV powinno także wykonywać się u mężczyzn. W Polsce nie jest to jeszcze powszechna praktyka, ale w Australii już dziś wszystkie dziewczynki i chłopcy są szczepieni przed tym wirusem, tak aby za kilka lat całkowicie wyeliminować problem raka szyjki macicy. Ja również, pomimo tego, że już chorowałam na raka szyjki macicy, zaszczepiłam się przeciwko wirusowi HPV – takie szczepienie zabezpiecza nas przed wieloma typami wirusa HPV, który powoduje nie tylko choroby nowotworowe, ale także inne schorzenia nieonkogenne.